Czy szef może mnie zwolnić za spóźnienie do pracy?

Nikt z nas nie lubi się spóźniać do pracy, ale konia z rzędem temu, kto nigdy się nie spóźnił. Nie zawsze wynika to z przyczyn od nas zależnych. Opóźnienie pociągu, awaria autobusu, stłuczka w drodze do pracy, codzienne poranne korki, inne zdarzenie losowe czy zwykłe zaspanie może przytrafić się każdemu. Spieszymy się co chwila podbiegając do pracy, nerwowo spoglądamy na zegarek, a wchodząc do pokoju, boksu czy do strefy "open space" czujemy spojrzenia kolegów, koleżanek i szefa. Jeśli taka sytuacja miała miejsce po raz pierwszy lub zdarza się raz na dłuższy czas to pracodawcy zazwyczaj nie wyciągają konsekwencji wobec podwładnych. Zwykłe wyjaśnienie przyczyny spóźniania i szczere "przepraszam" zamyka sprawę, czasami szef zamknie temat stwierdzeniem, że jedno spóźnienie każdemu może się zdarzyć. Gdzieniegdzie sprawa kończy się na słownym upomnieniu, znacznie rzadziej ma to wpływ na nieprzyznanie premii osobie spóźniającej się. Ale nie zawsze tak to wygląda. Zdarza się, że spóźnienia często wynikają z niestaranności i nierzetelności pracowników. I nagminnie się powtarzają.

CZYTAJ TEŻZakaz gry w piłkę – czy to rzeczywiście obowiązuje?

Przestrzeganie czasu pracy

Przestrzeganie czasu pracy jest jednym z podstawowych obowiązków pracownika — określa to art. 100 §2 ust. 1 Kodeksu pracy. W wielu firmach, zwłaszcza instytucjach publicznych oznacza to wypracowanie odpowiedniej liczby godzin. Umowa ściśle określa czas rozpoczęcia i zakończenia pracy. W języku prawniczym oznacza to tyle, że pracownika obowiązuje określony wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Czas pracy monitoruje komputer, każde spóźnienie widnieje w systemie i może być rozliczone przez pracodawcę. Prywatny sektor radzi sobie z tym nieco inaczej. Pracownicy wielu branż za zgodą przełożonych mogą sami wyznaczyć sobie czas rozpoczęcia i zakończenia pracy. Jedni pracują od godz. 7.00, inni od 8.00, a jeszcze inni wolą rozpoczynać pracę od późniejszych godzin. Najważniejsza dla szefostwa i pracowników jest zasada "zrobić swoje i wyjść". Takie rozwiązanie jest wygodne dla wielu zapracowanych rodziców, pozwala odprowadzić dzieci do przedszkoli, szkół i nie spóźnić się do pracy. Ale zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym zdarzają się spóźnienia.

CZYTAJ TEŻ Nowe informacje na temat wakacji kredytowych w tarczy antykryzysowej 3.0.

Zwolnienie dyscyplinarne za spóźnienie

Wspomniane wyżej sporadyczne spóźnienia nie powinny stać się powodem do wypowiedzenia  nam umowy o pracę. Co innego, jeśli w grę wchodzą duże projekty i jeszcze większe pieniądze, ważne umowy kontraktowe, spotkania biznesowe — wtedy nasze spóźnienie może mieć poważne konsekwencje. Zwłaszcza, jeśli wcześniej zdarzały nam się spóźnienia, pracodawca upomniał nas lub przeprowadził z nami rozmowę dyscyplinującą. Pracodawca może wówczas podjąć decyzję o zakończeniu z nami współpracy. W tym przypadku częste spóźnianie się do pracy będzie przyczyną rozwiązania z nami stosunku pracy nawet w trybie bez zachowania okresu wypowiedzenia. Pracownik może otrzymać dyscyplinarne zwolnienie z pracy. W takiej sytuacji pozostaje spór sądowy, a pracodawca będzie musiał udowodnić, że miał wystarczające powody do zastosowania tzw. trybu dyscyplinarnego. Najczęściej jednak w takich sytuacjach spór kończy się rozwiązaniem umowy lub współpracy za obopólnym porozumieniem stron.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień.