Kiedy koniec koronawirusa?

• Mikołaj Frączak
• /
• 15 października 2020

Choć naukowcy wiele już dowiedzieli się o samym wirusie, jego zdolności do rozprzestrzeniania się między ludźmi oraz stopnia zaraźliwości, szacowanie czasu jego trwania w światowej populacji zależy od tego, jak zachowują się ludzie, co może być znacznie trudniejsze do wymodelowania.

A co by było, gdybyśmy żyli w idealnym świecie?

Przyjmując działania krajów takich jak Nowa Zelandia i Wietnam jako studia przypadków, skuteczne środki dystansowania społecznego są  równie skutecznym sposobem  ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, pokazując, że wirusa można zlikwidować przynajmniej na poziomie lokalnym.

W idealnym świecie, w którym dystansowanie się byłoby na tyle ścisłe, aby liczba transmisji społecznościowych na całym świecie była znikoma, obecna generacja funkcjonujących cząsteczek wirusów byłaby ostatnią.

Czy muszę mieć zgodę na założenie paneli fotowoltaicznych?Martyna Kowalska

Cząsteczki SARS-CoV-2 rozpadałyby się następnie w powietrzu w ciągu kilku godzin. Na powierzchniach  już po kilku dniach. Wiedza o tym, jak długo wirus utrzymuje się w ludzkim ciele, jest nieco trudniejsza do ustalenia. Jedno z wczesnych badań wykazało, że zachowuje żywotność przez około dziewięć dni po pojawieniu się pierwszych objawów, a fragmenty wirusa można wykryć nawet miesiąc później.

W najlepszych przypadkach miesiąc lub dwa idealnej globalnej izolacji wydają się wystarczać, aby na dobre oczyścić wszystkich ludzi z wirusa.

Jakie są realne prognozy na temat końca koronawirusa?

Bez izolacji społecznej mającej na celu ograniczenie przenoszenia wirusa z zainfekowanych osób, ochrona przed  powszechną odpornością jest następną najlepszą rzeczą. Czynnik ten zależy od tego, jak długo przeciętny człowiek zachowuje odporność na SARS-CoV-2. Komórki pamięci, które wytwarzają przeciwciała, mogą pozostawać skuteczne nawet przez kilka miesięcy lub nawet przez kilka lat.

10 sposobów na bezpieczeństwo w sieci Michał Górecki

Szczepionka rozprowadzona i dostarczona w wystarczająco krótkim czasie może zmusić R  (liczbę osób, które mogą być zarażone przez inną zakażoną osobę) do spadku poniżej liczby niezbędnej do przetrwania wirusa. Chociaż wytwarzanie szczepionek przeciwko koronawirusom w przeszłości było problematyczne, nastąpił znaczący postęp w przypadku SARS-CoV-2. Wczesne wysiłki są obiecujące, co oznacza, że ​​możemy optymistycznie oczekiwać, że umiarkowanie skuteczne szczepionki będą dostępne od końca 2020 do początku 2021 roku. Gdyby można było produkować dawki w wystarczających ilościach – co samo w sobie stanowi przeszkodę praktyczną i logistyczną – nadal musiałyby być rozprowadzane w najdalsze zakątki globu. Następnie pojawia się pytanie, ile osób mogłoby (a nawet byłoby) zostać zaszczepionych. Mając wystarczające fundusze i współpracę, moglibyśmy w sposób realny globalnie wyeliminować SARS-CoV-2 w ciągu lat, a nie dziesięcioleci.

Czy koronawirus będzie istniał wiecznie?

Najgorszą prognozą jest to, że SARS-CoV-2 ma pozostać, a rezerwuary wirusa będą utrzymywane wśród społeczności połączonych na całym świecie w dającej się przewidzieć przyszłości.

Historycznie rzecz biorąc, pandemie albo zanikają, gdy liczba zgonów i infekcji gwałtownie spada, albo po prostu przyzwyczajamy się do odpływów i odpływów nowej choroby. Nauka może zrobić tylko tyle. Reszta zależy od globalnej populacji ludzi, którzy coraz bardziej nie ufają sobie nawzajem, niż boją się zabójczego wirusa.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień.