Na czym polega świadczenie usług transgranicznych?

• Michał Górecki
• /
• 8 stycznia 2021

Zasady świadczenia usług transgranicznych w Polsce

Osoba z innych krajów UE, która świadczy usługi transgraniczne nad Wisłą, może być pewna, że urzędy nie mogą nałożyć na nią żadnych dodatkowych wymogów, tylko dlatego, że jest obywatelem innego kraju członkowskiego. Zupełnie inaczej wygląda sytuacja osób z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej. Mogą one świadczyć usługi wyłącznie na zasadach, jakie zostały określone albo w umowach międzynarodowych, albo na zasadzie wzajemności.

Koncesje i zezwolenia w przypadku usług transgranicznych

Może się zdarzyć tak, że czasowe świadczenie usług na terenie Polski będzie wiązało się z obowiązkowym uzyskaniem odpowiednich koncesji, zezwoleń czy wpisu do rejestru działalności regulowanej bądź certyfikatu. Dzieje się to w każdym obszarze, w którym takie wymogi stawiają polskie przepisy.

Prawa osób świadczących usługi transgraniczne

Najważniejsze jest to, że zgodnie z unijnymi przepisami państwa członkowskie nie mogą ograniczać usługodawcom ich praw. Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE.

Zgodnie z powyższym żaden urząd nie może zażądać od usługodawcy założenia firmy na terenie kraju, w którym wykonywana jest usługa. Zabrania się także stawiania wymogu, by kluczowy personel posiadał stały meldunek na terytorium kraju świadczenia usługi.

Jak wskazuje informator na rządowych stronach (gov.pl) „niedozwolone jest żądanie uzyskania zezwolenia na świadczenie niektórych usług bez wzięcia pod uwagę rękojmi należytego wykonania usługi już zagwarantowanej w kraju macierzystym, gdzie usługodawca ma siedzibę (dodatkowe ograniczenia mogą dotyczyć usług o szczególnym charakterze, jak np. usługi medyczne)”.

Nie można także zmusić usługodawcy, aby płacił składki ubezpieczeniowe za swoich podwładnych w państwie, gdzie świadczona jest usługa, jeśli opłaca je w swoim kraju macierzystym.

Usługi transgraniczne w zawodach regulowanych

Zgodnie z unijnymi przepisami każdy obywatel państwa członkowskiego, który prowadzi działalność (lub wykonuje zawód) na terenie jednego kraju członkowskiego UE w zgodzie z prawem danego państwa, może świadczyć dokładnie takie same usługi w innym państwie należącym do Unii.

Jak to wygląda w praktyce? Usługodawca przeprowadza się by tymczasowo lub okazjonalnie świadczyć swoje usługi w innym kraju członkowskim.

Pewne problemy pojawiają się wówczas, jeśli w państwie przyjmującym dany zawód jest regulowany, podczas gdy w kraju macierzystym usługodawcy nie posiada takiego statusu. W takiej sytuacji usługodawca musi udowodnić, że wykonywał swój zawód w swoim kraju przez co najmniej rok i w okresie ostatnich 10 lat. Odstępstwem od tej zasady jest sytuacja, w której kształcenie przygotowujące do wykonywania danego zawodu było tam dokładnie uregulowane prawem.

Oświadczenie o zamiarze świadczenia usługi

Zanim usługodawca podejmie się świadczenia usługi po raz pierwszy, powinien złożyć do właściwego organu w sprawach uznawania kwalifikacji oświadczenie, w którym przedstawi swój zamiar wykonywania usługi. Taki dokument musi zawierać dane polisy ubezpieczeniowej. Musi być składany w każdym roku świadczenia usługi transgranicznej.

W zależności od wymogów danego organu przyjmującego oświadczenie, usługodawca może zostać poproszony o dodatkowe załączniki np. potwierdzające obywatelstwo, zaświadczenie potwierdzające wykonywanie zawodu zgodnie z prawem itd. Niezbędne mogą okazać się także dokumenty potwierdzające zawodowe kwalifikacje czy zaświadczenie o niekaralności.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień.